μάματα

μάματα και μάμματα, τὰ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «μάματα

ποιήματα, βρώματα».

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται πιθ. για διαλεκτικό τ. (δωρ.-μακεδον.) τής λ. μάγματα* (πρβλ. μάσσω «ζυμώνω»). Κατ' άλλους, η λ. συνδέεται με το μαμμᾶν* «θηλάζω, τρώγω» (πρβλ. μάμμη)].